|
Pytanie dlaczego ludziom potrzebna jest sztuka, zajmowało ludzi od wieków. Ja w
swoim przekonaniu sądzę, że wzbogaca życie człowieka w radość i daje mu poczucie
pełni. Daje tę szczególną więź z ludźmi i światem, której żadne inne przeżycia
dać nie mogą. Sztuka jest zdolna wydobyć człowieka z ciasnego kręgu uczuć,
przynosi ulgę w zmartwieniu i pozwala wyrzec się drobnych, niepotrzebnych walk,
do których skłaniają tak częste kontakty z otoczeniem. Takie podejście do sztuki
daje nam pewność, że zajęcia plastyczne prowadzone w szkole są przedmiotem,
którego głównym zadaniem jest przygotowanie ludzi twórczych.
Dla każdej z klas program plastyki przewiduje określone wymagania, które
nauczyciele realizują stawiając dzieciom konkretne wymagania. Można by sądzić,
że takie założenia nieco ograniczają swobodę wypowiedzi, jednak przy właściwym
ujęciu tematu, prawidłowej organizacji zajęć takie ograniczenie swobody ma swoje
zalety, zarówno wychowawcze jak i dydaktyczne. Umożliwia zdobycie konkretnych
wiadomości i doświadczeń plastycznych, co jest niezbędne dla podtrzymania
motywacji uczniów do ekspresji plastycznej wyrabiania dyscypliny wewnętrznej.
Stawianie dzieciom konkretnych zadań, nie musi nadmiernie ograniczać ich swobody
wypowiadania się środkami plastycznymi.
Równocześnie w rozwoju twórczości plastycznej coraz większą rolę zaczyna
odgrywać strona formalna. Dzieci w coraz większym stopniu zaczynają interesować
się wiedzą, która staje się im niezbędna do wykonania rysunku, np.: kompozycja,
barwa, plama, kreska... Uczniowie coraz bardziej zaczynają interesować się samą
techniką wykonania, materiałem zastosowanym w pracy, zaczynają interesować się
sztuką użytkową.
Wychodząc na przeciw oczekiwaniom uczniów w dydaktyce przedmiotu plastyka bardzo
ważnym staje się właściwy dobór materiałów i narzędzi stosowanych w wypowiedzi
plastycznej oraz sposób ich wykorzystania w działalności plastycznej - czyli
zagadnienie technik plastycznych.
W związku z powyższym staram się na lekcjach plastyki stosować takie techniki,
które zainspirują uczniów do twórczej pracy i uświadomią im, że można zrobić
„coś z niczego”.
W dalszej części przedstawię charakterystykę wybranych technik plastycznych i
przykłady prac, które powstały przy zastosowaniu tych technik.
MALOWANE NA SZKLE
Dostępne w sklepach farby do malowania na szkle są drogie i nie zawsze spełniają
wzmagania pod względem gamy kolorów. Tak więc żeby udostępnić wszystkim uczniom
tą technikę opracowałam wariant tej techniki tani, łatwiejszy, bardziej
praktyczny
Polega on na tym, że malujemy szklaną powierzchnię farbą plakatową po
wyschnięciu zamalowujemy powstałą kompozycję lakierem bezbarwnym. Taki sposób
malowania pozwala na malowaniu jak na papierowym podłożu. Kolory farb można
dowolnie ze sobą łączyć a powstały rysunek widnieje na zewnętrznej warstwie
szkła. Podczas malowania lakierem kolory farb nie mieszają się ze sobą i zyskują
dodatkowy element dekoracyjny w postaci połysku.
"TECHNIKI DEKORACYJNE NA PŁASZCZYŹNIE- WITRAŻ-UKŁADANKA"
Zajęcia z zastosowaniem tej techniki poprowadziłam zgodnie ze wskazówkami
zawartymi m książce Anny Jabłońskiej „Techniki plastyczne dla dzieci". Do
wykonania witrażu - układanki potrzebna jest szklana płytka, ścinki tkanin,
bezbarwny lakier do paznokci, kolorowa taśma samoprzylepna, klej wikol. Na
dokładnie umytej i wytartej płytce układamy dowolną kompozycję z przezroczystych
i półprzezroczystych tkanin z tiulu, batystu, kawałków koronki i nitki. Każdy
element kompozycji przyklejamy do szkła za pomocą kropelki bezbarwnego lakieru
do paznokci. Gdy lakier wyschnie, do spodu szklanej płytki przyklejamy
wieszaczek. Gotową pracę zawieszamy na tle okna lub oszklonych drzwi.
Technika witrażu - układanki jest bardzo przydatna podczas realizowania tematów
związanych z zimą oraz do wprowadzania pojęcia kompozycji.
"MODELOWANIE W GLINIE"
Technika ta polega na formowaniu w glinie za pomocą palców. Na powierzchni gliny
(uprzednio uformowanej wg dowolnego kształtu), palcem robimy wgłębienia w
postaci bardzo małych dołków. Z powstałych zagłębień tworzymy wybrane przez
siebie kształty. Oprócz palców nie używamy żadnych innych narzędzi. Gdy glina
całkowicie wyschnie można ją pomalować gęstą klejówką możemy pomalować tło lub
odwrotnie. Po wyschnięciu prace możemy pomalować lakierem bezbarwnym.
"MOKRE W MOKRYM"
Technika „mokre w mokrym" polega na malowaniu mokrego arkusza papieru farbą
akwarelową. Podczas malowania posługujemy się plamą, której nadajemy ogólny
kształt tego, co mamy zamiar przedstawić w swojej pracy. Po całkowitym
wyschnięciu kolorowych plam rysujemy piórkiem i czarnym tuszem zarysy i
charakterystyczne, wybrane szczegóły tego, co zamierzamy przedstawić.
Opracowała Anna Marciniak
|
